Sanktuarium św. Antoniego w Jaśle - Klasztor Franciszkanów

Aktualności

UROCZYSTOŚĆ ŚW. WOJCIECHA, BISKUPA I MĘCZENNIKA

23 kwietnia obchodzimy uroczystość św. Wojciecha, biskupa i męczennika, głównego patrona Polski. W ostatnich latach czci się go również jako patrona odnowionej i zjednoczonej Europy. Jego postać kieruje nasze myśli ku początkom państwa i Kościoła na naszych ziemiach, oraz każe nam z zatroskaniem spojrzeć na współczesne losy naszej Ojczyzny.

Życie św. Wojciecha związane jest w szczególny sposób z Czechami, Węgrami i Polską. Urodził się on w znanym czeskim rodzie Sławników około roku 956. Po zdobyciu wykształcenia w szkole katedralnej w Magdeburgu, w roku 983 został biskupem Pragi. Wskutek waśni rodowych musiał opuścić rodzinny kraj i za pozwoleniem papieża wstąpił do benedyktyńskiego opactwa św. Bonifacego w Rzymie. Tam też złożył śluby zakonne. Na polecenie papieża wrócił do Pragi, ale musiał ją powtórnie opuścić. Przybył do Polski na dwór króla Bolesława Chrobrego.

Misyjną działalność rozpoczął od nawracania Pomorzan (ochrzcił gdańszczan i tamtejszego księcia), a następnie Prusów, z których rąk poniósł męczeńską śmierć w 997 r. Został zabity strzałami z łuku, a jego głowę odcięto i na znak hańby nabito na pal. Bolesław Chrobry wykupił ciało biskupa (legenda mówi, że za tyle złota, ile ważyło) i z honorami pochował w Gnieźnie .

Wojciech już w 999 r. został wpisany w poczet świętych, a w czasie zjazdu gnieźnieńskiego w 1000 r. obrany patronem nowej kościelnej metropolii.

Jan Kanapariusz (Jan Kanapariusz Ioannes Canaparius – mnich benedyktyński. Kanapariuszowi przypisuje się autorstwo dzieła Vita sancti Adalberti episcopi Pragensis - Żywot Świętego Wojciecha, napisanego prawdopodobnie w roku 1000) opisując męczeńską śmierć św. Wojciecha podkreśla, że umierał on w pełnym zjednoczeniu z Chrystusem: „Bracia nie smućcie się! Wiecie, że cierpimy to dla imienia Pana, którego doskonałość ponad wszystkie cnoty, piękność ponad wszelkie osoby, potęga niewypowiedziana, dobroć nadzwyczajna. Cóż bowiem mężniejszego, cóż piękniejszego nad poświęcenie miłego życia najmilszemu Jezusowi?”. Umierając modlił się o zbawienie dla siebie i dla swoich prześladowców, mając wyciągnięte ręce jak Chrystus na krzyżu.

Teksty liturgiczne uroczystości św. Wojciecha podkreślają jego zasługi dla umacniania wiary w narodzie polskim. Trzeba pamiętać, że żył i pracował w czasach wprowadzania chrześcijaństwa na naszych ziemiach. Dzięki jego nauczaniu i świętości życia nasi przodkowie poznawali Dobrą Nowinę. Można więc powiedzieć, św. Wojciech jest jednym filarów chrześcijaństwa w Polsce i dlatego my prosimy go w czasie liturgii o wstawiennictwo w niebie. Nasza wierność nauczaniu św. Wojciecha wyraża się w składaniu i uczestnictwie w Eucharystii, która jest wzorem i źródłem wszelkiego męczeństwa. Na zakończenie liturgii, umocnieni pokarmem eucharystycznym jeszcze raz prosimy Jezusa, abyśmy dzięki wstawiennictwu św. Wojciecha trwali w prawdziwej wierze i wyznawali ją słowami i uczynkami. Nie wystarcza bowiem wiara deklarowana słowami. Potrzebne są uczynki, które potwierdzają naszą wiarę i przynależność do Chrystusa. Od św. Wojciecha możemy uczyć się takiej wytrwałej, konsekwentnej aż po śmierć męczeńską i wyrażanej swoim życiem wiary.

jpł

wyk. ks. Dariusz Kwiatkowski (Opiekun 24)

23 kwietnia , odsłon: 1550 , autor: Jan Łucki « powrót

Udostępnij

Zasady dotyczące cookies
W ramach naszej witryny stosujemy pliki cookies w celu świadczenia Państwu usług na najwyższym poziomie, w tym w sposób dostosowany do indywidualnych potrzeb. Korzystanie z witryny bez zmiany ustawień dotyczących cookies oznacza, że będą one zamieszczane w Państwa urządzeniu końcowym. Możecie Państwo dokonać w każdym czasie zmiany ustawień dotyczących cookies.